5 DAKKADA DEĞİŞİR BÜTÜN İŞLER !!

Almak istediğin mücevherler, beğenmediğin eşyaların, 5 dk önce yapmaya heveslendiğin dedikodular, tatil planları, yemekler, diziler... hersey.. neden mi böyle söylüyorum çünkü 5 dakikada dünyam başıma yıkıldı. 

Hersey perşembe akşamı görüntülü konuşmadan çocukları babannesine izletirken oldu. Elim göğsümün üzerinde bir yerde duruyordu ki oda ne? Elimin altında bir sertlik?? Bana öyle geliyor, yok orda, hayır ne alaka derken kendimi nöbetçi genel cerrah arayan panik bir kafa halinde buldum. Nöbetçi doktoru buldum mu hayır. Doktoru neden arıyorum çünkü meme ultrasonunu ancak o yazarsa çektirebiliyorsun. Aslında doktora ihtiyacım yok. Çekseler ben meseleyi kendim çözücem. Doktor muayenesine ve teşhisine ihtiyacım yok. Koskoca işletme mezunuyum sonuçta. Doktorunki de diploma benimki de.. 

Sabah 8'e ilk bulduğum doktora randevu aldım tabii. Koşa koşa gittim panik atak bir sekilde ve derdimi anlattım. Arkasından ultrasonlar bir şeyler ve doktor dediki korkma! Bu meme dokusudur, olması gereken yerde degil evet onu almamız gerekiyor çünkü omuz eklemine çok yakın ve ileri yaşta meme kanserine yakalanman durumunda burdan bir çok yere sıçrayabilir ama %99.5 o kotu hastalık degil. Endişelenecek bir şey yok. Ve sırf ben gözlerim dolu dolu dinliyorum diye yeterince ikna edebilmek için anne rahmine kadar indi mevzuyu açıklarken. Peki ben tatmin oldum mu? Ne münasebet. Dünyalar başıma yıkıldı, hayattan koptum bir ağlıyorum bir susuyorum kendi kendime. Çünkü o %0.05 benim. O anda buna çok eminim. Bütün doktorlar gerçeği benden saklıyor o anda falan. Hep bu diziler yüzünden böyle oluyor. Doktor benim nasıl bir model olduğumu anlamış olucak ki bana git ailenle konuş, kendine bir tarih belirle, bu süre zarfında başka doktorlara görünmek de isteyebilirsin tabiki. Ama bana gelmek istersen ara randevulaşalım onu ordan almak lazım dedi. Aslında yeterince açıktı. 

Tabbiki doktor aradım, aradık ve en yakin tarihe randevu alıp gittim. Çünkü 2 gün sonra kayağa gideceğim 😎 Öyle de elit bi aileyizdir canım. Guatr'ımında oldugunu ve kitlenin o kadar temiz olup olmadığını mr la dahi anlayamayabileceğimizi, acil ameliyat olmam gerektiğini,  hemen o gün mr çekilmem gerektiğini falan da öğrendim ya, o otoparka nasıl indim, gözüm o kadar yastan ne gordu, o araba mi beni götürdü eve, ben mi arabayı biliyor muyum? hayır. Kulaklarımda bi uğuldamayla son mektuplarımı bile tek tek aklımdan yazdım aileme ve cocuklarıma. Benim çocuklarım daha çok küçük beni unuturlar mi? Bensiz psikolojileri hayatları eksiklikleri n'olur? Bir cocuk babasız yasıyor da annesiz olur mu? Heleki kız çocuğu? Daha neler neler..  

Saatler geçmedi o mr saati bir türlü gelemedi sanki. Kalbim ağzımda gittik hastaneye, 45 dk nefes bile almadım, yeterki sonuçlar güzel ve temiz cıksın. 45 dakika dualar, tesbihler.. Nihayet bitti ve çeken beyin suratı düşmedi bence hersey güzel olacak. Sabahı bekliyoruz.. 

17.01.2017 bu tarihin önemi var. Yarın sabah 8.45 uçağıyla bulgaristan bansko yolcusuyuz, bu sefer gitmek istemiyorum, zaten kistti oydu buydu canim sıkılmış, bavulu bile akşam yapacağım eğer doktor iyi konuşursa. 11 'de randevum var koşa koşa gittim yine. Mr sonucu çıkmamış, radyolog demez mi ki sonucu yazıyorum ama önce aşağıya gel ultrasonla bir daha bakayım. Bilse o kadar soru yağmuruna tutulucak çağırır mı hiç? Orda meme aksesuarı denen şey görülürmüş çok insanda da , benim gibi tümörü orda büyüteni pek görmemiş oda. İyi görüyorum ama dedi diye kadını sarılıp öpücektim az daha. 

Tamam inna lillah ve inna ileyhi raciun (allahtan geldik ve yine ona döneceğiz) , tamam her şey bizim icin , hayat bitmiyor, bitiyorsa da ecelin zaten o günmüş de bu sekilde geliyor. Bunlar söylerken iyi hoşmuş da başa gelince isyan etmiyorsan elhamdulillah çünkü hiç serin kanlı olamıyor insan. 

Neyse ki doktor çok yüksek ihtimalle iyi oldugunu, sonuç kötü dahi çıksa çok başında olduğunu ve bize hiç bir sikinti doğurmayacağını söyledi ve hadi gönül rahatlığıyla tatilini yap, şubat 10 da gel yapalım ameliyatını dedi. İcime su serpildi. 

O zaman islere başlayalım, kuaför, bir kaç alışveriş, süpermarket, biraz cocuklarla oynayalım derken akşam oldu. Biraz önce bavul hazırlamaya girişicem ki o ne ?? 

Eş durumundan Laz'ız biraz malum 😀 sen git vize bitiş tarihine yanlış bak, 16.01 yani dun vizem bitmiş. Güldüğüme bakmayın çok sinirliyim. Çaresizlik çok sinir edici bir şey. Yapabileceğim hiç bir şey yok suan. Uçağın bagajına saklanasım var. Herkes yolcu sabaha ama ben bu satırları yazıyorum. 5 gün aklım orda ben burda zaman geçer elbet. Yeni modeller yükleyeyim bari bende. Zaten ameliyat yüzünden 1-2 hafta kadar ilgilenemeyeceğim. En büyük derdimiz bu olsun. Kocamla 5 gün ayrı kalıyoruz ama çocuklarımdan ayrılmamış olacağım. SAGLİK OLSUN. 🙃

Hayatta hiç birşey için yapmam demeyeceksin !

Hayatta hiç birşey icin yapmam demeyecekmişsin. Çünkü asla dediğin şeyi gun geliyor mutlaka yapıyorsun 😄 hayatim boyunca, çalışmanın DNA’mda bulunmadığı fikriyle yaşamış bir bayan olarak; şu anda karşınızda blog sayfası açmış,kendi halinde bir butik pastacı adayi olarak duruyorum. Selam🙋🏽 ismim Vildan,işletme mezunu, Ayşe ve Zeynep'in annesiyim. Ve aslında bu işlere hiç vaktim yok. 😳 

Bu işlere hiç vaktim yok fakat içimde bir meslek aşkı varmış demek ki.🎓 Üniversite'den sonra bir kaç başarısız iş görüşmesinden sonra zaten beni kimse işe almıyor bende artık başvurmayacağım şeklinde radikal bir karar alıp ey hayat sen mi büyüksün ben mi diyerek hayatıma devam ettim 😍 tabi bu sirada  iş hayatına daha tanışamadan küsmüşüm haberim yok.

Fakat;

Çocuklarımla birlikte daha eğlenceli bi hayat icin yeni bir radikal karar alıp, yıllar önce farkında olmadan küstüğüm iş hayatı ile tekrar barışmaya karar verdim.Yılbaşına son 1 hafta kala, yine okuldan getirilmiş bir hastalıkla çocuklar perişan olmuş ve yine ben günlerdir evden çıkamamışım. 😰O gün kahveyi biraz fazla kaçırmış olmalıyım ki uykum kaçtı. Haftalardır zaten kendime hem gelir getirecek hem ilgi alanıma girecek ne bulabilirim acaba diye araştırıyorum. Hazır çocukların ateşi düşmüşken, o gece Instagram’da gezdim durdum. Saati sabah 4 ettim belki ama sonunda kafamda bir şey belirdi ve uykum da geldi.. 🙃 Hem evde olup hem bi işle uğraşmamı sağlayacak hemde beni çok sevdiğim mutfakta oyalayacak bu iş butik pastacılık oldu tabiki. 🍪 Bu işte profesyonelleşebilir miyim? Ve neden bu zamana kadar aklıma gelmedi?

Bir kaç kurs araştırması, isim denemeleri mail adresleri derken kurabiye ve pasta yapmayı öğrenmek dışındaki her şeyi hallettim. Ertesi gün eşime bahsettim ve çalışmama o güne kadar hoş bakmamış eşim bile olumlu yorum yaptıysa, dedim olur bu iş ! Olur İnşallah. 🙏🏼

Sonuçta daha önce kendi kurabiyelerimi, kendi çocuklarımın doğum günü organizasyonlarını, mevlütlerini ve hediyelerini hep kendim yaptım. Bence altından kalkabilirim.  💪🏼

Sonuçta ben bir anneyim ve mecburiyetler yada mevcutta bir kariyer söz konusu olmadıkça annenin uzun saatler evden ayrılması taraftarı bir insan değilim. Şimdi ben bunu da söyledim ya bi kaç seneye kadar bu iş beni uzun saatler evden uzaklaştıracak hale gelirse şaşırmayın💆🏽 Büyük konuşmak her zaman kötü değildir belkide.. :)) 

Blog açmaksa çocuklarıma annelerinden bir hatıra bırakmak aslında.📚 Dolayısıyla tabiki pasta ağırlıklı olmasını planladığım yazılarımın arasına anneliğim çoğu zaman girecektir. Fakat burda yazdığım yazacağım hiç bir yazı hiç kimseye birşey öğretmek amaçlı değil, sonuçta kelin ilacı olsa başına sürermiş diye bir söz var. 🙅🏽Ben klasik bir anneyim, çocukları için her zaman en iyisini yapmaya çalışan ama hayatın akışını bozacak kadar da korumayan bir anneyim. 

Şu pasta işlerinin altından kalkabilirsem de siz bizimle ilgili bir sürü yazı okuyor olacaksınız zaten.. :) İnşallah okuyorsunuzdur.. 

PASTACİ ANNE